شهر رمان

خلاصه‌ رمان : علی: عباس…! عباس…!

ای بابا، باز این خانه رو گذاشت روی سرش، معلوم نیست این دفعه دیگه چه خوابی واسه ما دیده!
– بله، چرا داد و بی داد راه می اندازی؟
علی: دستت درد نکنه بیا ببین می تونی این سوال رو حل کنی؟
هر کاری می کنم حل نمی شه…!
(علی داداشمه که دو سال از من کوچک تره و الانم دانش آموز کلاس نهمه)
قسمتی از متن رمان خانه متروکه
– خیلی خوب بابا این که دیگه داد و بی داد نداره! اومدم.
از پله های اتاق رفتم پایین و دیدم وسط سالن روی زمین نشسته و داره تمرین می کنه.
کنارش نشستم و گفتم:
– بده ببینم کدوم سوال رو میگی؟

سوال رو به هم نشون داد و گفت این یکی رو می گم.
یک نگاه به سوال انداختم و دیدم در مورد اتحاد جمله مشترک هست، سوال رو کامل براش توضیح دادم.
– فهمیدی؟
علی: آره دستت درد نکنه.
– قابلی نداشت. اگه دیگه کاری نداری برم بخوابم دو ساعت دیگه باید برم کلاس تقویتی شیمی…
علی: نه برو استراحت کن. ممنون…
از پله ها رفتم بالا و روی تخت دراز کشیدم. بعد از حدود ربع ساعت بلاخره خوابم برد.
نمی دونم چقدر گذشته بود که حس کردم یکی کنار تخت داره صدایم می زنه.
– عباس! عباس!
به زحمت چشمامو باز کردم ببینم کیه. صداش برام آشنا نبود. دیگه کاملا بیدار شده بودم.
یک نگاهی به مسیر صدا کردم تا منبعش رو پیدا کنم. ولی هیچ شخصی اونجا نبود!
با خودم گفتم حتما خیالاتی شدم.
صورتم رو برگردوندم تا بخوابم که یک لحظه حس کردم پشت پرده یک نفر…